STUDIJE

Kategorizacija crnoga kadra

UDK: 778.53

Crni kadar pojavljivao se od samih početaka
filmske umjetnosti primarno kao vrpca vodilja u
laboratorijskoj obradi i montaži, te kao zaštita filma
na počecima i krajevima rola. Koristio se i fragmentirano
kao reprodukcija crne table s autorskim i dramaturškim
podacima, a prisutan je subliminalno pri
svakoj projekciji celuloidnog filma gdje crni ekran
okupira 50% filma. Postupno je evoluirao u kompleksno
izražajno sredstvo, no i dalje ga se u igranome i
dokumentarnome filmu često ignorira. Radi interpretiranja
crnoga kao nečega konceptualno i strukturalno
ništavnog, crni kadar rijetko nadilazi rudimentarnu
primjenu temporalno-spacijalne premosnice ili
neutralne podloge za natpise. U eksperimentalnom
filmu, i to ponajviše u bljeskavom filmu, pokazao se
kao osnovni kvantni element u strukturnom i projekcijskom
aspektu. Istraživanja o crnome kadru gotovo
da ne postoje, pa je svrha ovog rada njegova analiza i
klasificiranje. Vodeći se njegovom izražajnom vrijednosti,
autor ga klasificira u četiri distinktivne kategorije:
temporalno-spacijalnu, dramaturšku, fragmentiranu
i transmedijalnu.

Tihoni Brčić