TUMAČENJA, AKTUALNE TEME

Kraj filma

UDK:791.32

Autor pesimistički komentira stanje u filmskoj umjetnosti danas. On polazi od stajališta da je razvoj kinematografije bio gotovo u potpunosti paralelan s rođenjem i razvojem modernizma u ostalim umjetnostima te zaključuje da je film kao umjetnost najuspješniji onda kada priznaje svoje modernističke korijene, kada odbacuje konvencionalne konotacije realizma i kada propituje primat naracije. Posebno izdvaja razdoblje 1960-ih koje smatra trijumfom formalizma i razdoblja kinematografije autorefleksivnog i referencijalnog žanra te citira mađarskog filmologa B. Nanaya da Antonionijevi, Godardovi i Resnaisovi filmovi predstavljaju krhku ravnotežu između narativnih filmova i nenarativnih avangardnih filmova. Te je krhke ravnoteže nestalo od početka sedamdesetih od kada dominiraju konvencionalni narativni filmovi. Autor također utvrđuje da postoji i kriza filmske kritike koja je uglavnom deskriptivna i iznosi prije subjektivne negoli analitičke procjene.

Ronald Bergan